هنگامی که جنگ سوریه شروع شد، در مخیله‌ی هیچ‌کس نمیگنجید که ائتلافی سه جانبه میتواند پس از هفت سال شکل بگیرد و معادله‌ی قدرت در خاورمیانه را تغییر دهد. هر چند ترکیه با دومین کشورِ قدرتمندِ عضو پیمان ناتو شراکتهایی دارد؛ اما این ائتلاف شاید به چند دستگی در پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) یا خروج احتمالی ترکیه از این پیمان میانجامید.
این ائتلاف سه جانبه، کار را برای دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا برای موفقیت در تحریم ایران، بسیار دشوار میکند. افزون بر این که طرح اقلیم کردستان در سوریه را ناکام گذاشته است. آمریکا اقلیم کردستان را از بزرگترین هم‌پیمانان خود در منطقه میداند.
آن‌چه در ائتلاف سه جانبه‌ی روسیه-ایران و ترکیه عجیب به نظر میرسد، این نکته است؛که سه کشور دارای جدول برنامههای مختلفی از یکدیگر هستند و از طریق ترکیبی از اهداف داخلی و خارجی، سیاستهای کاملاً متضادی را دنبال میکنند. کوتاه سخن این که این ائتلاف «شفاف، و در عین حال پیچیده» است. استمرار این ائتلاف در مواجهه با هر نوع تحرک نظامی مشترک از جانب آمریکا، انگلستان و فرانسه بر علیه سوریه در هالهای از ابهام است؛ اما این ائتلاف پس از پایان جنگ در سوریه و در بلندمدت پابرجا خواهد ماند.
این ائتلاف با هدف مشخصی شکل گرفته است. این هدف در عادی‌سازی شرایط در سوریه، در بلندمدت و از طریق استمرار و تقویت مبارزه با تروریسم بین الملل، تثبیت فرایند سیاسی در این کشور، ایجاد شرایط لازم برای بازگشت آوارگان سوری در داخل و پناهندگان به خارج نمود می‌یابد.
