نسبت جوانان عراقی زیر 25 سال، از بین شهروندان کشور به بیش از 60درصد می‌‌رسد[1]. آموزش این قشر از جامعه، نیازمند تلاش‌‌های بسیار زیادی است. از این رو کشور عراق برای فراهم نمودن فرصت‌‌های آموزشی برای این تعداد رو به رشد از جوانانی که با وجود مشکلات و سختی‌‌های مداوم در پی سال‌‌ها جنگ و تحریم‌‌های اعمال شده علیه کشور، به دنبال ساختن آینده‌ی خود هستند، تحت فشارهای زیادی قرار دارد.
مشاهده شده است که شور و شوق مشترکی در میان دانش آموزان سراسر نقاط کشور برای تحصیل وجود دارد[2]. در سال‌‌های اخیر میزان ثبت نام دانش آموزان و پیوستن آنها به مدارس ابتدایی، 4.1درصد در سال افزایش یافته است. افزون بر این، تعداد کل دانش آموزانی که در دوره‌ی ابتدائی ثبت نام کرده‌‌اند از 3.6 میلیون در سال 2000، به 6 میلیون در سال 2012، افزایش یافته است. با این حال چالش‌‌های پیش رویِ بخش آموزش و پرورش هنوز هم بزرگ است.
از سال 2013 م، 13.5درصد و یا به‌‌عبارتی 1.2 میلیون نفر از کودکانی که از نظر سنی واجد شرایط تحصیل شده‌‌اند از دسترسی به آموزش ابتدائی محروم مانده‌‌اند. اما در ارتباط با دانش‌‌آموزان مشغول به تحصیل در مدارس نیز، آمار بالای مردودی و ترک تحصیل، از واقعیتی ناراحت کننده حکایت دارد[1]. آمار بالای دانش آموزان به همراه بحران مالی اخیر در عراق، در صورت ناکامی در رسیدن به راه‌‌حلی در زمان مناسب، به احتمال زیاد به وخیم‌‌تر شدن وضع آموزش و پرورش منجر می‌شود.
